“Als we een poosje zijn gesetteld en het voor Cor wat rustiger is geworden zijn jullie van
harte welkom om op bezoek te komen”, zei Addy. Wat hadden we dat graag gedaan, maar
hoe anders is het gelopen. In plaats van op bezoek komen hebben we met zijn allen op 12
juli een laatste muzikale groet gebracht aan Cor. Zo onverwachts, we kunnen het nog
nauwelijks bevatten.
Cor kwam in 2015 bij onze kapel. We waren al een poosje op zoek naar een nieuwe
secretaris toen Frans Stoffele zei: “Ik weet wel iemand denk ik ”. En zo geschiedde. Cor en
Addie werden in Die Original Maastaler-familie opgenomen en voelden zich er thuis. Na een
rustig begin in het bestuur begon Cor los te komen. We moesten subsidie voor de kapel
aanvragen bij de gemeente. Dat potje bij de gemeente was daarvoor, waarom er dan geen
gebruik van maken…. Tot op vandaag plukken we daar de vruchten van.
Daarna ontstond het volgende idee uit zijn brein. We waren aan een nieuw logo en
briefpapier toe vond Cor. O ja, en ook een groot spandoek met “Die Original Maastaler”
erop en beachvlaggen, die moesten er ook komen. En wat Cor eenmaal in zijn hoofd had,
kreeg je er niet meer uit. Puntje precies als hij was waren de eerste ontwerpen niet helemaal
naar zijn zin. Uiteindelijk gaf Cor zijn zegen, werd het nieuwe logo een feit en stonden de
beachvlaggen bij de Toomp te wapperen tijdens optredens. Ook was Cor altijd bereid te
helpen met allerlei hand- en spandiensten. Er moest al iets aparts aan de hand zijn als hij
niet bij een optreden of uitstapje was.
Cor was punctueel, dacht over alles na en mee in het bestuur maar hij hield ook van
gezelligheid. Een glaasje rode of droge witte wijn ging er altijd in en ook van een borreltje op
woensdagavond was hij niet vies.
Totdat enkele jaren terug het noodlot toesloeg. Cor kreeg in de gaten dat het niet meer
allemaal vanzelf ging. Hij kreeg wat moeite met notuleren, kon niet meer alles onthouden,
haalde soms dingen door elkaar en werd steeds stiller. Toen van voorzitter Gerbrand de
vraag kwam of hij zich weer herkiesbaar wilde stellen, gaf Cor met pijn in zijn hart aan dat het
niet meer ging. “Maar”…..zei hij: “Ik blijf lid van de kapel en wil ook regelmatig op
woensdagavond naar de repetitie komen luisteren.” Het heeft niet zo mogen zijn. Al snel kon
Cor de drukte niet meer aan en ging hij verder achteruit tot donderdagochtend 4 juli het
kaarsje plotseling echt op was.
Cor, bedankt voor alles wat je voor onze kapel gedaan en betekend hebt.
Rust zacht.

Bestuur, dirigent en leden van Die Original Maastaler